دوست عزیزم محمود فرجامی، در نقدی، کار «مزخرف» اخیرم در مورد میرحسین موسوی را نقد کرده و پس از توضیحاتی از من خواسته کارم را از نظر تکنیکی تقویت کنم.

از آقای فرجامی ممنونم و فقط یادآوری می‌کنم که کار سرسری اخیرم البته از نظر فرم و محتوا خیلی بدتر از بسیاری از کارهایی نیست که در باب آقای احمدی‌نژاد و جناح حاکم کشیده‌ام. می‌اندیشم تیغ نقد آقای فرجامی چرا در آن روزگار کند بوده است؟ احتمالا آن کارها حساسیتی بر نیانگیخته تا نقدی استوار بنویسند.

بار دیگری که مورد عنایت ایشان و سایت آی‌طنز قرار گرفتم، مربوط بود به کارتونی دو قسمتی که از میرحسین موسوی کشیده بودم. قاعدتا مرور کارهای مزخرف اخیرم مرا به این نتیجه می‌رساند که حساسیت دوستانی که جانب جنبش را گرفته‌اند از باب تکنیکی وقتی بالا می‌زند که کارتونی اندکی تند در مورد بی‌عملی و سکوت و بی‌برنامه‌گی میرحسین موسوی می‌کشم.

من به هیچ وجه متوجه نمی‌شوم چرا حساسیت والای هنری دوستان به هنگام دیدن کارهای دیگر بالا و پایین نمی‌شود؟ یا اینکه در سایت‌های‌شان اگر کاری هم باشد که در شرایط اعتدال می‌پسندیدند، به هیچ عنوان منعکس نمی‌شود و نمی‌بینند.

طبیعتا بخش‌های منطقی انتقاد آقای فرجامی از من و کار من، شایسته توجه است. حتی بخش‌هایی که غیر منطقی و شخصی و از سر عناد و نه هواخواهی برای ثبت در حافظه کاربرد خودش را دارد تا روزی دیگر بیاندیشم و ببینم شاید درست گفته باشد و شاید هم نه، اما «کانتکست» بحث جناب ایشان و زمان‌بندی نقدشان، مانع نمی‌شود تا از میان کل «شوخ»‌های مطلب، لکه‌های پاک را هم نبینم.

از ایشان بابت لطف‌شان ممنونم و قول می‌دهم کارتون‌های بعدی‌ام از میرحسین و کسانی که مورد علاقه‌شان هستند با تکنیک و اجرایی بسیار بهتر تقدیم شود تا لا اقل این بخش خواسته‌شان اجابت شود، اما از باب محتوا قول می‌دهم شاهد مطلبی دیگر از ایشان باشیم، لابد از زاویه‌ای دیگر.