یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانههای مشابه، حرام است
Saturday, June 27, 2009
در باب گفتگوی تورنتو ستار
- پدر و مادرم در تهران نیستند
- آمار و ارقام تقریبی هستند و بر اساس مشترکان فید، گوگل‌آنالیتیکس، ارسال مطالب از طریق ایمیل، خوانده شدن در وبلاگ‌های دیگر و ... هستند
- برنامه‌های من در رادیو زمانه بین ۶-۱۰ دقیقه هستند، نه ۱۰ دقیقه
- تعداد کارتون‌هایم در پرونده ۱۶۸ تا بود، نه ۴۸، و مرتضوی این خبر مسرت بخش را داد، نه پلیس!
- ...
----
اما گزارشگر روزنامه عملا چند برابر متن منتشر شده مطلب نوشت و خیلی قشنگ در فضای محدود روزنامه خلاصه‌اش کرد. گفتن یک داستان با جزئیات زیاد آنقدرها هم راحت نیست.
اولین بار خبرنگار تورنتو ستار ۹ سال و نیم پیش به خانه‌ام در چیذر آمد و حس کردم نداشتن توالت فرنگی چه دردسری برای مهمانان خارجی درست می‌کند!
آن روزها درگیر ماجرای 'استاد تمساح' بودم و همه‌اش خدا خدا می‌کردم وقتی خبرنگاران می‌آیند، مشکل مزاجی نداشته باشند! به خاطر همین موضوع، با وجود اینکه می‌خواستند به خانه‌ام بیایند، ترجیح می‌دادم در محل‌های کارم با من گفتگو کنند. عذاب وجدان هرچه کمتر، بهتر!
به قول رفیقی، عقده خود کم توالت فرنگی بینی پیدا کرده بودم!!!
----
خلاصه الان است که یک ایمیل بگیرم که هی! پدرت تمام زحمتش را کشید که از تهران برود، آنوقت اینجا نوشته در تهران ساکن است...پدر، مادر! من بی تقصیرم!
- آمار و ارقام تقریبی هستند و بر اساس مشترکان فید، گوگل‌آنالیتیکس، ارسال مطالب از طریق ایمیل، خوانده شدن در وبلاگ‌های دیگر و ... هستند
- برنامه‌های من در رادیو زمانه بین ۶-۱۰ دقیقه هستند، نه ۱۰ دقیقه
- تعداد کارتون‌هایم در پرونده ۱۶۸ تا بود، نه ۴۸، و مرتضوی این خبر مسرت بخش را داد، نه پلیس!
- ...
----
اما گزارشگر روزنامه عملا چند برابر متن منتشر شده مطلب نوشت و خیلی قشنگ در فضای محدود روزنامه خلاصه‌اش کرد. گفتن یک داستان با جزئیات زیاد آنقدرها هم راحت نیست.
اولین بار خبرنگار تورنتو ستار ۹ سال و نیم پیش به خانه‌ام در چیذر آمد و حس کردم نداشتن توالت فرنگی چه دردسری برای مهمانان خارجی درست می‌کند!
آن روزها درگیر ماجرای 'استاد تمساح' بودم و همه‌اش خدا خدا می‌کردم وقتی خبرنگاران می‌آیند، مشکل مزاجی نداشته باشند! به خاطر همین موضوع، با وجود اینکه می‌خواستند به خانه‌ام بیایند، ترجیح می‌دادم در محل‌های کارم با من گفتگو کنند. عذاب وجدان هرچه کمتر، بهتر!
به قول رفیقی، عقده خود کم توالت فرنگی بینی پیدا کرده بودم!!!
----
خلاصه الان است که یک ایمیل بگیرم که هی! پدرت تمام زحمتش را کشید که از تهران برود، آنوقت اینجا نوشته در تهران ساکن است...پدر، مادر! من بی تقصیرم!
Labels: Toronto Star
0 Comments:
روزگار سپری شده
June 2004July 2004
August 2004
September 2004
October 2004
November 2004
December 2004
January 2005
February 2005
March 2005
April 2005
May 2005
June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
March 2012
December 2012
خواندنیها
آذرآرش سبحانی
آرش سیگارچی
آزادنويس
آسیه امینی
ابراهيم نبوي
بلوچ
بهزاد افشاری
منو بیلی
پرستو دوکوهکی
پژمان اکبرزاده
پرشین کارتون
پویان
ترانه علیدوستی
پینکفلویدیش
حامد قدوسی
حسن سربخشیان
حنیف مزروعی
خُسن آقا
خط قرمز
رویاهای گمشده
زيتون
ژیلا بنی‌یعقوب
سام خسروی
سر به هوا
سرزمين رويايی
سیبستان
شهرام شريف
عباس عبدی
عباس معروفی
علی‌رضا رضایی
علی گرجی
فانوس خیال
ف.م. سخن
فرید مدرسی
کلاغ سفید
کمانگیر
گوشزد
لگو ماهی
محمد مجابی
محمد طاهری
محمود فرجامی
مسعود بهنود
مسعود سفیری
ملا حسنی
ملکوت
مهار بیابان زایی
نازی کاویانی
نفیسه مطلق
هادي خرسندي
هادي ناصری
هومن شهبندی
يك پزشك
یونس شکرخواه