جای شما خالی دیروز تمام این شعارها و سرودهای دوران جنگ توی کله‌ام رژه می‌رفتند...همه‌اش داشتم فکر می‌کردم در آن دوران نقش اندیشه و نگاه آنتقادی به جنگ کجا بوده؟ حرف‌های نهضت آزادی؟ نهضت آزادی بارها و بارها ستون پنجم خوانده شد.

خطبه‌های دوران جنگ هاشمی رفسنجانی را به خاطر دارید؟ شاخ و شانه کشیدن‌ها را؟ می‌اندیشم آیا ادامه جنگ، یاران اسلحه باز ایشان را راضی نگه می‌داشت و معاملات چند صد میلیون‌دلاری را گرم، و یا هدف اصلی، دفاع از خانه و کاشانه بود؟

در صد متری شمال کاخ سفید، یک خانم پیر چادر زده و علیه جنگ حرف می‌زند. کلی عکس ترکیبی جرج بوش با طالبان را آنجا می‌بینید. ولی آیا کسی او را به اتهام براندازی یا برهم زدن امنیت ملی محاکمه می‌کند؟ حدود دو سوم شهروندان آمریکایی مخالف جنگ هستند. خیلی راحت در روزنامه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی به کلاه‌برداری و مدرک‌سازی نئوکان‌ها برای راه اندازی این جنگ اشاره می شود. رئیس دفتر دیک چینی به خاطر لو دادن هویت یک جاسوس که شوهرش تحقیقی مخالف منافع جنگ‌طلبان کرده بود، محاکمه و برکنار شد.


این البته دفاع از سیستم آمریکا نیست! مقایسه دو سیستم است. در همان آمریکا هم بسیاری ازمزاحمین در مطبوعات آرام آرام حذف می‌شوند. بستگی دارد به سراغ کدامین حوزه رفته باشند. اما گاهی بعضی از مزاحمین با به نتیجه رسیدن یک سلسله گزارش تحقیقی‌شان، یک عمر قدر می‌بینند و بر صدر می‌نشینند.+

دیروز روز جهانی آزادی مطبوعات بود. نمی‌دانم این چه شوخی بی‌مزه‌ای برای روزنامه‌نگاران ایرانی است! این روزها باید منتظر بمانی که نامه بعدی شورای امنیت ملی چه محدودیت‌های جدیدی برای رسانه‌ها به ارمغان آورده؟

نقد برنامه‌های هسته‌ای دولت فعلا جزو گناهان کبیره است، ولی آیا مردم حق دارند بدانند چه خطرهایی همین نیروگاه بوشهر را تهدید می‌کند؟ نظارت فنی آژانس روی همین سازه چقدر است؟ آیا می‌دانید خود روس‌ها با آن سابقه خراب‌شان در چرنوبیل، ناظر فنی خودشان هستند؟ آن هم در کجا؟ در بوشهر؟ چه مطالعات زمین ساختاری مهمی صورت گرفته که امنیت این نیروگاه را تامین کند؟ امنیت نیروگاه و ساکنین حاشیه‌ای را؟

در مملکت ما، اول تصمیم را می‌گیرند، بعدا برایش محاسبه و برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد. عین سیاست‌های سدسازی وزارت نیرو در دوران هاشمی و خاتمی! فکر می کنید سد سیوند شاهکار احمدی‌نژاد است؟ لطفا پرونده سد‌های ساخته شده و در دست ساخت را نگاه کنید. آیا هنگام ساخت این سدها گزارش‌های میزان تبخیر، وضعیت حوزه آبخیز، گسل‌های فعال و یا زون‌های گسلی اطراف سد، ترکیب شیمیایی تشکیلات زمین شناسی حوزه آبخیز(مثلا احتمال وجود ترکیبات سیانیدی و ...) در دسترس عموم قرار می‌گیرد؟ آیا مطالعاتی برای بررسی میزان بهره‌وری این سدها انجام می شود و در اختیار روزنامه‌ها قرار می‌گیرد؟

مساله این است که ما به قیمت تبلیغ به نفع دولت، خیلی راحت حقایق را ماست‌مالی می‌کنیم. از آن بدتر، رسانه‌های ما به قیمت کسب آگهی بیشتر، جاعلین خبر می‌شوند. یک امتحان ساده! لطفا بررسی کنید چرا وضع اقتصادی تعدادی از گردانندگان صفحات اقتصادی روزنامه‌ها بهتر از دیگران است؟ گمانم آزادترین بخش مطبوعات امروز حاصل کار کسانی است که آزادانه صفحات روزنامه‌ها را به حراج گذاشته‌اند.

ادامه دارد

Labels: آزادی مطبوعات