یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Friday, January 11, 2008
بازگشت
بعد از مدت​ها برگشته​ام سراغ کتاب​های مرجع کارتون و کاريکاتور. فشار کار و زندگی مانع بزرگی برای تمرکز روی اين مجموعه​ها بود. وقتی در سال ۷۳ چند تا کتاب را به قصد ترجمه از نمايشگاه کتاب خريدم، حس کردم منابع آن زمان برای بچه​های کارتونيست آنقدر کم است که بايد از زير هر سوراخی کتابی تهيه کرد و به نحوی در اختيار علاقه​مندان قرار داد.

کار تحقيق را در همان سال ۷۳ برای کيهان کاريکاتور و ماهنامه گل​آقا آغاز کردم. در حقيقت آموزشی بود برای خودم. اين مجموعه نزديک به دو سال و خرده​ای ماهنامه چاپ می​شد و بعدا قرار شد به صورت کتابی کامل​تر بوسيله حوزه هنری منتشر شود. وقت زيادی هم رويش گذاشتم. آخرين روزهای پيش از خروج از ايران در جايی نسبتا امن گذاشتم و بعدها فراموش کردم چه بر سرش آمد. الان حيف می​خورم که امکان تايپ نبود وگرنه الان فايل کل مطلب را در اختيار داشتم.

نمی​دانم تعداد مطالبم در باب کارتون و کاریکاتور در مطبوعات ایران چقدر بوده. چند سال کار در "مهر"، "کیهان کاریکاتور"، "ماهنامه گل​آقا"، "ایران جمعه" و تک و توکی هم در نشریات دیگر باید فراتر از ۳۰۰ بوده باشد. حس می​کنم این رقم باید خیلی بیشتر از این می​بود. ای کاش بود. چون به ازای هر مطلبی، باید کلی می​خواندم و تحقیق می​کردم.

الان دارم به این نتیجه می​رسم که باید نگاه جدیدی به کارتون مطبوعاتی کرد. کارتون مطبوعاتی نیازمند یک تحول اساسی است. در دهه شصت حضور یک استرالیایی در آمریکا، پت الیفنت باعث شد شیوه کارتونیست​ها و نحوه برخوردشان با مسائل سیاسی به کلی متحول شود.

Labels:

نوشته شده در 2:00 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|