یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, April 19, 2006
زمان​شناسی مشارکتی
يکی از اشکالات عمده حزب فخيمه مشارکت، دم فرو بستن به وقت گفتن است و گفتن به وقت خاموشي، که البته ميان اغلب اصلاح​طلبان حکومتی رايج بوده و هست!

فضای کاذب سال​های ۷۶ تا ۸۲ باعث شده بود که از موضع بالا با ديگران برخورد کنند و زمستان سياسی پيش رو را به فراموشی بسپارند.

برعکس خيلی از دوستان که منتقد ملاقات سران حزب مشارکت با رقبا هستند، معتقدم که اين کار به صلاح است، منتهی اندکی دير شده. مطمئنا در دوران اصلاحات امکان کنار آمدن و در عين حال، امتياز گرفتن از قدرت وجود داشت، ولی خيال نسبتا باطل بعضی​ها باعث شد فراتر از ظرفيت سياسی حزب تصميم بگيرند و سخن بگويند.

وقتی قبل از انتخابات زير بار رفتن حکم حکومتی را منتفی می​دانستند و بعدش به راحتی آنرا پذيرفتند، ثابت کردند که يا به شعارهايشان پايبند نبوده​اند و يا زارت و پورت زيادی کرده بودند.

مشاهده ساز و کار حزبی در غرب اندکی آدم را آرام می​کند که می​توان همزمان با رقابت، به خاطر منافع ملی رفاقت هم کرد. نگاهی به گذشته مطمئنا راه را بر بسياری از خطاهای آينده می​بندد، البته اگر حواس​شان باشد!